Geen stroom..

Hi!

Aangezien we sinds een 20.00 geen stroom meer hebben, heb ik mooi tijd om een nieuw verslag te typen op Word. Ik zal het online zetten als ik daar de mogelijkheid voor heb, natuurlijk als we weer stroom hebben. Waarschijnlijk gaat dat nog wel even duren aangezien niet alleen wij geen stroom hebben, maar ook de rest van de appartementen in dit complex en nog enkele andere gebouwen in de straat in het donker zitten. Lindie en ik beginnen nu te fantaseren over hoe de mensen vroeger hebben kunnen leven zonder stroom... Dit is echter niet ons eerste probleempje met elektriciteit. Twee weken geleden hadden wij plotseling geen warm water meer. Dus wij naar de thermostaat om te kijken wat er aan de hand was, er was een Error te zien met een bepaald nummer, maar omdat ons Turks nog niet zo ver gevorderd is om de gebruikshandleiding in het Turks te lezen hebben we het even opgezocht op internet. De waterdruk bleek weggevallen te zijn (dat gebeurd meestal 1x in de zoveel jaar en natuurlijk moet dat gebeuren als er toevallig twee vrouwen wonen). Toen we op internet de oplossing gevonden hadden, wilden we iets meer licht creëren rondom onze thermostaat die in het donker hangt op het kleine balkonnetje naast de keuken. Lindie vroeg aan mij of een lichtknop de juiste was om de lamp aan te doen, maar voordat ik “nee” kon zeggen had ze hem al uit gedaan. Dit bleek de knop van de elektriciteit naar de thermostaat te zijn. En natuurlijk was de lichtknop kapot en kon deze niet meer aan. Nu konden we het water-probleem al helemaal niet meer oplossen. Dus wij bij random appartementen in ons complex aanbellen op zoek naar Engelssprekende Turken die ons misschien konden helpen. De bewoners precies boven ons hadden twee dochters waarvan er één een beetje Engels kon. (De andere had “translation” gestudeerd in het Engels maar zij was de taal op de een of andere manier vergeten) We vonden het wel handig om bij onze bovenburen aan te bellen aangezien we dan een beetje “kennis hebben gemaakt” zodat het minder erg is om een keer te klagen over het geluidsoverlast. Nadat de dochters naar de lichtknop en de thermostaat hadden gekeken en bovendien voor 50 euro met onze telefoon hadden gebeld naar het bedrijf van de thermostaat en onze eigenaar van de flat waren we nog niets verder. Totdat ze een idee hadden om de nogal onvriendelijke-soort-van-conciërge-man van dit appartementencomplex om hulp te vragen. Hij spreekt al helemaaaal geen Engels (zelfs geen “Hello”) en hij weet ook niet hoe je moet lachen. Nadat hij ernaar had gekeken en nog weer een andere man opbelde om te komen kijken hadden we een heel huis vol met slecht sprekende Turken waarvan Lindie stiekem een foto wilde maken. Jammer genoeg mislukte dat en hebben we het moment van ons enige bezoek niet kunnen vastleggen. Gelukkig hebben de mannen een tijd later het waterprobleem opgelost en kon Lindie na twee dagen eindelijk weer douchen. De volgende ochtend kwam er een elektricien om de lichtknop te vervangen en dat was gelukkig niet zo duur.

Daarnaast zijn we op dit moment druk bezig met de voorbereidingen voor de Midterm Exams. We hebben over twee weken twee leertentamens en van de andere vijf vakken moeten we een artikel schrijven die we moeten presenteren of verdedigen.

Ook is het nog steeds wennen aan het overdreven getoeter van de auto’s, voorkruipende mensen, het droge brood en de borrelende geluiden die uit de wc, douche en/of gootsteen komen die soms een heerlijke geur met zich mee brengen.

De tijd gaat snel! Al bijna twee maanden hier…

En de stroom doet het weer! Gelukkig maar want we waren al bang dat we tot morgenvroeg geen stroom meer zouden hebben en daarom geen wekker kunnen zetten aangezien onze telefoon bijna uitvalt en we daardoor te laat zouden komen voor ons college. Dat zou toch wat zijn…

P.s. het is hier 20 graden en de zon schijnt volop :)