De eerste week in Kadiköy - Istanbul

Merhaba!

We zijn nu iets langer dan een week in Turkije, het is nog steeds heel erg wennen maar alles gaat goed!

Maandagavond om half 9 kwamen we aan in Istanbul. Het zoeken naar de juiste bussen naar Kadiköy en daarna naar ons hostel was duidelijk een heel gedoe met onze mega zware koffers. Ook kregen we gelijk te maken met het zeer gebrekkige Engels dat the local people hier spreken. We werden de verkeerde kant opgestuurd of mensen wisten niet welke straat we bedoelden. Eenmaal aangekomen bij het hostel kregen we onze kamer te zien (na veel moeite te hebben gedaan om uit te leggen wie wij waren en wat wij kwamen doen). Het was een kamertje van 2 bij 2 waarin wij onze 2 koffers niet tegelijkertijd konden openen. Ook hadden we geweldig uitzicht! Zie foto. Maar knus was het in ieder geval wel :)

De dagen erna zijn we fanatiek op zoek gegaan naar een appartement voor ons in Kadiköy. Ik had in NL een afspraak gemaakt met een Turkse makelaar maar eenmaal daar aangekomen wisten ook zij niet wie wij waren en wat wij kwamen doen. Ze konden geen Engels maar lang leve Google Translate! De makelaar legde uit dat het vinden van een appartement in het gebied Kadiköy in deze tijd heel erg moeilijk is omdat ze overal flatgebouwen aan het afbreken en opnieuw aan het opbouwen zijn (we hebben nog geen enkel vrijstaand huis gezien). Ook wordt er vaak een contract van minimaal één jaar gevraagd. We werden al een beetje angstig dat we 5 maand lang op dat kamertje van 2 bij 2 moesten blijven.....

Maaaaaar GELUKKIG hadden we woensdag een zeer ruim appartement gevonden net buiten het centrum van Kadiköy. Je kan makkelijk naar de stad met de dolmusbussen en de prijs was redelijk dus die hebben we maar genomen. Donderdag zijn we verhuisd en hebben we het hele appartement schoon gemaakt. En dat was nodig ook. Er stonden wel heel veel verhuisdozen van de eigenaar en verder waren er 2 pannen, 2 vorken en 1 mes aanwezig. Dus wij waren genoodzaakt om elke dag uit eten te gaan :) Nu is het zo dat het eten en drinken hier heel goedkoop is dus dat scheelt, maar döner en kebab in overvloed. We missen het Nederlands eten nu al! De eigenaar is nu bezig om alle verhuisdozen weer uit te pakken en al haar kasten ermee te vullen (daar gaat onze ruimte), maar het is een heel lief vrouwtje en ze nam ons mee uit eten (lahmacun).

Over de dolmusbusjes gesproken, dat is een heel avontuur op zich zelf! Ze rijden met veel tegelijk en gaan bijna overal naar toe. Je kunt overal in- en uitstappen als je maar een seintje geeft. Ook weten ze goed hoe de claxon werkt. Zo vragen ze aan mensen die op straat lopen of ze mee willen door een paar keer te toeteren. Ook toeteren ze naar andere busjes of auto's dat ze er langs willen en dat de anderen aan de kant moeten gaan. Rechts heeft geen voorrang, de kleur rood op een verkeerslicht herkennen ze niet en ze hebben geen besef van de functie van de gordel. Verder helemaal veilig hier! En ohja, ze rijden soms met de deuren open.

We hebben vorige week al pre-meetings gehad van ESN (Erasmus Students Network) en hebben al veel leuke mensen ontmoet! Daarmee zijn we gisteren ook naar de universiteit gegaan. We kunnen heel makkelijk met een shuttle bus van het centrum van Kadiköy naar Okan reizen, dat duurt ongeveer een half uurtje/drie kwartier. Dat ligt natuurlijk aan het verkeer hier. We zouden onze roosters ophalen maar we hebben die van ons niet kunnen vinden. Totdat we opeens hoorden dat we diezelfde maandag al een college hadden. Wij daar naar toe maar de docent was niet aanwezig en ze kwam ook niet opdagen. Een goede eerste dag! De weg terug naar Kadiköy was ook dikke ellende. We konden niet met de shuttle bus want wij dachten dat die niet elk uur reed (achteraf gezien wel) dus wij gingen met the local bus. Gezellig samen met nog 50 mensen bil aan bil stáán in een bus waarbij het ook nog eens super mooi weer was die dag, 26 graden met volle zon. Vanaf Kartal gingen we met de metro (die naar varkens op de boerderij stinkt) naar ons appartement en toen was dat lieve vrouwtje er nog waarmee we vieze Turkse thee moesten drinken en haar gebrekkige Engelstalige verhalen aan moesten horen. Ze vond onze stroopwafels wel heel erg lekker!

Vandaag hadden we een oriëntation day. Morgen gaan we op city tour, hebben we een bbq en The Grand Welcome Party in een grote club in Taksim. Donderdag gaan we waarschijnlijk voor het eerst zwemmen en zonnen op een van de eilanden hier, want Istanbul zelf heeft geen stranden :(. Vrijdag tot en met zondag zijn we op trip naar Ephesus, Kasudasi en Pamukkale.

We hebben het echt heel erg naar ons zin maar het cultuurverschil is soms wel heel erg wennen!
De mensen hier zijn heel erg behulpzaam, soms zelfs té behulpzaam dat als ze bijvoorbeeld de weg niet weten die wij vragen ze ons gewoon een kant opsturen zodat ze in ieder geval geholpen hebben! Ook belt iedereen hier heel veel, waarschijnlijk om te zeggen dat ze te laat komen :)

Wij gaan nu GTST terugkijken want dat willen we geen vijf maanden missen natuurlijk.

Hoşçakal!